Conclusions
The results demonstrated that vitreous AREG and PGRN levels have no significant relationship with proliferative diabetic retinopathy. Amaç: Diyabetik retinopati, diabetes mellitusun yaygın bir mikrovasküler komplikasyonudur. Hastalığın teşhisi ve sınıflandırılması, klinik fundus muayenesindeki gözle görülür değişikliklere dayanmaktadır. Ancak proliferatif diyabetik ve diyabetik olmayan retinopatili hastaların olası vitreus biyobelirteçlerin keşfedilmesi hem retinopatinin ayrımı hem de derecesi hakkında yol gösterici olabilir. Ayrıca kabul görecek biyomarkerler birer tedavi hedefi de olabilir. Amfiregülinin (AREG), epidermal büyüme faktörü reseptörlerini bağlayarak ve aktive ederek çoğu hücre tipinin çoğalmasını, yenilenmesini ve onarımını uyardığı bilinmektedir. Progranülin (PGRN), birçok fizyolojik ve patolojik süreçte karmaşık fonksiyonlara sahiptir. Bu çalışmada, proliferatif diyabetik retinopatili hastalarda vitreus AREG ve PGRN düzeylerinin raporlanması ve sonuçların diyabetik olmayan kişilerle karşılaştırılması amaçlandı. Yöntemler: Bu çalışmaya 33 proliferatif diyabetik retinopatili hastanın 33 gözü ve 31 diyabetik olmayan bireyin 31 gözü dahil edildi. Pars plana vitrektomi ameliyatı sırasında cerrahi işlemden hemen önce tüm hastalardan vitreus örnekleri toplandı. Vitreus AREG ve PGRN seviyeleri ELISA yöntemi ile ölçüldü. Bulgular: Ortalama AREG ve PGRN seviyeleri gruplarda benzerdi (sırasıyla p=0,427, p=0,459). Sonuçlar: Vitreus AREG ve PGRN düzeylerinin proliferatif diyabetik retinopati ile anlamlı bir ilişkisinin olmadığı gösterildi.
Methods
Thirty-three eyes of 33 patients with proliferative diabetic retinopathy and 31 eyes of 31 patients without diabetes were included in this study. Vitreous humor samples were collected from all patients at the time of pars plana vitrectomy surgery immediately before the surgical procedure. Vitreous AREG and PGRN values were determined by the ELISA method.
Objective
Diabetic retinopathy is a common diabetic microvascular problem. Its diagnosis and classification are based on visible changes in clinical fundus examination. However, the discovery of possible vitreous biomarkers in patients with proliferative and nonproliferative diabetic retinopathy may guide both the differentiation and degree of retinopathy. Biomarkers that will be accepted can be also a treatment target. Amphiregulin (AREG) promotes proliferative and regenerative activity and repairs most cell types by binding and activating epidermal growth factor receptors. Progranulin (PGRN) has complex functions in many physiological and pathological processes. Thus, this study aimed to report vitreous AREG and PGRN levels in patients with diabetes and proliferative retinopathy and compare the
Results
The mean AREG and PGRN values were similar in the groups (p=0.427, p=0.459, respectively). Conclusions: The results demonstrated that vitreous AREG and PGRN levels have no significant relationship with proliferative diabetic retinopathy. Amaç: Diyabetik retinopati, diabetes mellitusun yaygın bir mikrovasküler komplikasyonudur. Hastalığın teşhisi ve sınıflandırılması, klinik fundus muayenesindeki gözle görülür değişikliklere dayanmaktadır. Ancak proliferatif diyabetik ve diyabetik olmayan retinopatili hastaların olası vitreus biyobelirteçlerin keşfedilmesi hem retinopatinin ayrımı hem de derecesi hakkında yol gösterici olabilir. Ayrıca kabul görecek biyomarkerler birer tedavi hedefi de olabilir. Amfiregülinin (AREG), epidermal büyüme faktörü reseptörlerini bağlayarak ve aktive ederek çoğu hücre tipinin çoğalmasını, yenilenmesini ve onarımını uyardığı bilinmektedir. Progranülin (PGRN), birçok fizyolojik ve patolojik süreçte karmaşık fonksiyonlara sahiptir. Bu çalışmada, proliferatif diyabetik retinopatili hastalarda vitreus AREG ve PGRN düzeylerinin raporlanması ve sonuçların diyabetik olmayan kişilerle karşılaştırılması amaçlandı. Yöntemler: Bu çalışmaya 33 proliferatif diyabetik retinopatili hastanın 33 gözü ve 31 diyabetik olmayan bireyin 31 gözü dahil edildi. Pars plana vitrektomi ameliyatı sırasında cerrahi işlemden hemen önce tüm hastalardan vitreus örnekleri toplandı. Vitreus AREG ve PGRN seviyeleri ELISA yöntemi ile ölçüldü. Bulgular: Ortalama AREG ve PGRN seviyeleri gruplarda benzerdi (sırasıyla p=0,427, p=0,459). Sonuçlar: Vitreus AREG ve PGRN düzeylerinin proliferatif diyabetik retinopati ile anlamlı bir ilişkisinin olmadığı gösterildi.