Aim
To evaluate the prevalence of subclinical hemolysis after AVR with On-X prostheses and assess its impact on long-term outcomes. Material and
Conclusions
Our study proved that prosthesis-induced subclinical hemolysis is seen even after implantation of the latest generation mechanical prostheses, particularly of small diameter, and its degree may impact late outcome. Wstęp: Wymiana zastawki aortalnej (AVR) na protezę mechaniczną nie jest pozbawiona późnych powikłań. Cel: Ocena częstości występowania późnej hemolizy po zabiegach AVR z zastosowaniem protez On-X i jej wpływu na odległe wyniki kliniczne. Materiał i metody: Prospektywnym badaniem objęto 84 kolejnych chorych w wieku 58,3 ±10,3 roku, których poddano zabiegom AVR. Podzielono ich retrospektywnie na grupę H (n = 12; 14,3%) z subkliniczną hemolizą zależną od protezy oraz na grupę kontrolną (C; n = 72; 85,7%). Wszystkie operacje wykonano ze sternotomii pośrodkowej z użyciem krążenia pozaustrojowego. Na zakończenie okresu obserwacji wykonywano badania echokardiograficzne oraz pobierano krew do badań morfologicznych i biochemicznych (dehydrogenaza mleczanowa (LDH), bilirubina oraz haptoglobina). Wyniki: Zjawisko subklinicznej hemolizy obserwowano u 14,3% osób z prawidłowo funkcjonującymi protezami mechanicznymi, przy czym najczęściej u ludzi z zastawkami o najmniejszej średnicy (33,3%). Poprawę wydolności układu krążenia obserwowano w obu grupach, jednak w grupie H była ona mniej wyraźna niż w grupie C (p = 0,007). Na zakończenie okresu obserwacji odległej 97,2% pacjentów w grupie C i 75,0% w grupie H znajdowało się w klasach NYHA I i II. Chorzy w grupie H mieli istotnie mniejsze stężenie hemoglobiny, haptoglobiny i niższy hematokryt niż osoby z grupy kontrolnej. W grupie H gradient skurczowy przez protezy On-X był wyższy, a efektywna powierzchnia ujścia istotnie mniejsza niż w grupie C. Wnioski: Badanie dowiodło, że nawet w najnowszej generacji protez mechanicznych, szczególnie o małej średnicy, stwierdza się zależną od zastawek subkliniczną hemolizę, a jej nasilenie może mieć wpływ na odległe wyniki kliniczne.
Material and methods
The prospective study included 84 consecutive patients aged 58.3 ±10.3 years who underwent AVR. They were retrospectively split into group H (n = 12; 14.3%) with prosthesis-related subclinical hemolysis and a control group (C; n = 72; 85.7%). All operations were performed via median sternotomy using cardio-pulmonary bypass. At the end of follow-up, echocardiography was carried out and blood samples for morphology and biochemistry (lactate dehydrogenase (LDH), bilirubin, haptoglobin) were taken.
Methods
The prospective study included 84 consecutive patients aged 58.3 ±10.3 years who underwent AVR. They were retrospectively split into group H (n = 12; 14.3%) with prosthesis-related subclinical hemolysis and a control group (C; n = 72; 85.7%). All operations were performed via median sternotomy using cardio-pulmonary bypass. At the end of follow-up, echocardiography was carried out and blood samples for morphology and biochemistry (lactate dehydrogenase (LDH), bilirubin, haptoglobin) were taken.
Results
The rate of subclinical hemolysis in patients with properly working prostheses was 14.3% and it was the highest (33.3%) for the smallest valves. Although an improvement in functional status was noted in both groups, it was less evident in group H than in group C (p = 0.007). At the end of follow-up, 97.2% in group C and 75.0% in group H were found in NYHA classes I and II. Patients in group H had significantly lower hemoglobin, hematocrit, and haptoglobin and higher LDH activity than group C subjects. In group H, systolic gradients of On-X valves were higher whereas effective orifice area was smaller than in group C. Conclusions: Our study proved that prosthesis-induced subclinical hemolysis is seen even after implantation of the latest generation mechanical prostheses, particularly of small diameter, and its degree may impact late outcome. Wstęp: Wymiana zastawki aortalnej (AVR) na protezę mechaniczną nie jest pozbawiona późnych powikłań. Cel: Ocena częstości występowania późnej hemolizy po zabiegach AVR z zastosowaniem protez On-X i jej wpływu na odległe wyniki kliniczne. Materiał i metody: Prospektywnym badaniem objęto 84 kolejnych chorych w wieku 58,3 ±10,3 roku, których poddano zabiegom AVR. Podzielono ich retrospektywnie na grupę H (n = 12; 14,3%) z subkliniczną hemolizą zależną od protezy oraz na grupę kontrolną (C; n = 72; 85,7%). Wszystkie operacje wykonano ze sternotomii pośrodkowej z użyciem krążenia pozaustrojowego. Na zakończenie okresu obserwacji wykonywano badania echokardiograficzne oraz pobierano krew do badań morfologicznych i biochemicznych (dehydrogenaza mleczanowa (LDH), bilirubina oraz haptoglobina). Wyniki: Zjawisko subklinicznej hemolizy obserwowano u 14,3% osób z prawidłowo funkcjonującymi protezami mechanicznymi, przy czym najczęściej u ludzi z zastawkami o najmniejszej średnicy (33,3%). Poprawę wydolności układu krążenia obserwowano w obu grupach, jednak w grupie H była ona mniej wyraźna niż w grupie C (p = 0,007). Na zakończenie okresu obserwacji odległej 97,2% pacjentów w grupie C i 75,0% w grupie H znajdowało się w klasach NYHA I i II. Chorzy w grupie H mieli istotnie mniejsze stężenie hemoglobiny, haptoglobiny i niższy hematokryt niż osoby z grupy kontrolnej. W grupie H gradient skurczowy przez protezy On-X był wyższy, a efektywna powierzchnia ujścia istotnie mniejsza niż w grupie C. Wnioski: Badanie dowiodło, że nawet w najnowszej generacji protez mechanicznych, szczególnie o małej średnicy, stwierdza się zależną od zastawek subkliniczną hemolizę, a jej nasilenie może mieć wpływ na odległe wyniki kliniczne.